yakınlarda bir yerlerde varlığını yok etmem gereken şeylerin yoğun bunaltısı her gece üzerime yük oluyor.
ha diyince kusamadığım gibi ha diyince yorganı üzerimden atar gibi de savuşturamadığım bir ağırlıktan bahsediyorum. vücudumda cereyan eden damarlarımdan sızan bütün akımların fişini çekip, bütün dünyayı kusmak istiyorum. hiçbir gerçeklikten tatmin olamayacak kadar küstahım. mazeretlerin askıda kaldığı bir devir yaşıyor ve yaşatıyorum. ne çok özledim oysa; devinimleri durağanlığa tercih ettiğim günleri.