kafiyesi bozuk şiirler

yalnız yürüyor bakışları ürkek baktığı yere baksam ne görüyor, ne anlıyor bilmiyorum geçip gidiyor başı önünde, yalnız doğum günüymüş yanlış alarm sürekli gelen korgo taşıyıcıları hediyesi yok beklemiyor başı önünde aklından ne geçiyor? sokağa çıkmış yürürken üzerindeki bakışlar farkında mı? farkına varıldığının... gülümsüyor bazen utanıyor sanki ellerini neresine koyacak bilemiyor yüzündeki kızarıklık dudaklarını ısırıyor bazen bakışlarındaki dikbaşlılık ben yarattım demiyorsa da istersem yaratırım havasında başı dönüyor mudur? aşağıya olduğumuz yere bakınca... doğum günüymüş... her kız çocuğu gibi bekler mi hatırlayan var mı diye ismini... gecesinde nasıl uyur uzandığında yatağına sabahı nasıl mesela kokusu alır mı sıradan bir ademin aklını başından ayakkabılarını bağlarken nasıl görünürü düşünüyorum saçlarını taramamış duştan çıkmış bir saat önce öyle kurumuş, öyle kabarmış beğenmemiş kendini bu yüzden bakmamış aynaya pembe kazağını giymiş üzerine bol üzerine fazlalık içinde kaybolmuş saklanmak ister gibi kimse görmesin diye saçlarıyla örtmüş yüzünü doğum günüymüş herkesten saklanmış bir yanı beklerken hediyesini diğer yanı belediye zabıtası ciddiyetinde kurulan tezgahları kaldırtmış yalnız kalmış uyumuş uyanmış sabahı nasıl mesela? yatağının hangi tarafında uyanmış... diğer tarafına kimi almış...