kargaların kargaşası

derin çok derin; i̇lerde bir kaç yol var uzaktan belirgin değil i̇lerle durmak ayak yorar beklemek çözüm değil aklımdaki mezar bir kişilik değil ve sen suçlu değilsin duygular kendini öldürür. saçmalar dilin söver ve eşyalarını yıkar kursak hevesle dolar kargalar çığlıkları basar huzurum kendini kasar karmaşık anlamsızlıklar ardışık yanılmalar sürekli uykuya yumulmalar hayatın içinden bu yansımalar büyük bir göç var ordan oraya kalbimden uzağa emin yerlerden tuzağa aydınlık patikalardan derin karanlık ormana bigün neden yok sormana gerçekler katılır içi yalan dolmuş harmana köleler yürür içinde zincirlerden ayaklar mezar taşları gibi benzer insan insana konuşmak istersin de susar bülbüller boğazında tam dokunmak istediğinde o yıldız kayar ufkunda ama umudun gittiği seferden dönecektir yakında onu her an beklemek inan ki bal tadında bu kuş konacak elbet bir gün bir dostun yurduna kalp evinin anahtarlığını koyma düşmanın avcuna ellerimi siper ettim gözlerim artık göremezim görünmekten aciz olanlardan artık habersizim nakarat beklentilerimi kavşağında durmuş bekliyorum yığınla insan beni biliyor ben onları bilmiyorum ürkütüyor beni şu kargaların kargaşası bana mı kaldı ayakları yoldan kaymışların tasası verse 2 zihnimi kuşatan ölü fikirleri yesinler akbabalar öldürdüğüm insanların ve yıktığım binaların tek sorumlusu benim ben benden firar ettim başka bende yerleştim sen sana aşık oldun kevaşeye meğil ettin en uzun filmdin hayatın.. i̇ster korku, ister komedi, ister dram, ister trajedi yönet filmini hade baybeeee ! kıskanç dalgaların kumları alıp götürdüğü gibi ölüm de cana varacak görünecek bardağın dibi yuvalarından oyar gözlerimi senin ellerin ben göremedikçe iter o yana bu yana beni senin ellerin korkunç bir ıssızlıkta ben anlamıştım korkmayı en güçsüz anımda denedim tek doğru yolu bulmayı ay benim dostumdu gece benim örtümdü i̇lerisi meçhuldü ama kurtulmak güçlü dürtümdü taşlandığım paralar tenime sertçe sürtündü düştüm kalktım boğulup battım çıktım nihayet kara göründü. bölüm bölüm bitiyor etaplar ama yarış sürüyor ben def ettikçe alçak virüsler ürüyor ben doğrumu deştikçe onlar komikmiş gibi gülüyor bilmiyorlar aslında onlar karşımda yavaşça ölüyor sago herşeyi çok net görüyor nakarat beklentilerimi kavşağında durmuş bekliyorum yığınla insan beni biliyor ben onları bilmiyorum ürkütüyor beni şu kargaların kargaşası bana mı kaldı ayakları yoldan kaymışların tasası