bugün
yenile

    asosyal itiraf

    0
    +
    -entiri.verilen_downvote
    bir insan düşünün ki her gün ruhundan bir şeyler kaybediyor ve her geçen gün biraz daha az kendisi oluyor. çevresine, kendine, hayata olan sevgisi, güveni azalıyor . bitmek bilmeyen bir karanlıkta sürüklenirken , hem bu karanlikta boğulmak hemde bu karanlıktan bir ışık sayesinde kurtulmak istiyor. o karanlığın her geçen gün onu daha güçsüz kıldığını bilmesine rağmen karanlığı insanlara karşı güçlüymüş gibi kullanıyor. galiba o insan benim. insanlara, aileme söylemem gereken çok şey var ama sadece iyiyim demekle yetiniyorum onların beni iyi olarak bilmesi yetiyor galiba bana. belki bencilce bir istek ama karanlığımı paylaşacak birine yapabiliyorsa onu yok edecek bir güneşe ihtiyacım var ama benim karanlığıma ulaşacak karanlığımda kaybolmayacak bir güneş öyle bir güneş var mi bilinmez. ben bu bilinmezlikle yaşama tutunuyorum galiba, inanıyorum umut ediyorum . inanmak, umut etmek, hayal kurmak güzel şey. güzel şeyleri istemiyor karanlığım hayır diyor . öyle bir güneş yok inanma böyle bir şeye olsa da ne fark eder ki diyor o sana ulaşana kadar kaybolacaksın içimde çok geç olacak geri dönemiyeceksin dönmek istemeyeceksin sende seveceksin karanlığı, nefret edeceksin güneşten diyor. ben hala karanlığa aldanmıyorum inanıyorum inanacağım. umut edeceğim belki... belkide bir gün karanlığı yeneceğim.
    ... diğer entiriler ...