vedalar hep hüzünlü gelmiştir bana. 
ama sevdiğin birine son yolculuğunda veda etmek..
bunun zorluğunun bir derecelendirmesi yok sanırım. 
biz de yolcu edilene su dökerler su gibi git gel diye. ama dedeme dökemedik mesela. tabutunu bir kez öptüm. son vedam sanıyordum. ama değilmiş. onu defnedip iki gün sonra memleketten dönerken de veda ettik sanki. onu orada bırakıp döndüğümüz için. 
vedaları sevmezdim de bundan sonra nasıl dayanılır bilmiyorum. hele ki ölüm gerçeğini idrak ettikten sonra..