sen ağlama
sesin koynumu acıtır
aldığın her nefes
üşütür tenimi
özleyişin
içime oturur
kalk gidelim desem
istanbul dar gelir
çıkaracağım günahlar hangi kilisede
affedilir
sahil kasabası avutur mu beni?
tahtadan kurduğum hayaller
ne kadar dayanır?
öpsene beni
yüzüm avuçlarındayken
miden
ne kadarımı kaldırır?
öpsene beni!
sokakta kalmışım bunca zaman
kokum
parmaklarının arasında saçlarım
dizleri sökülmüş pantalonum
çocukluğumdan kalma
ne çok düşmüşüm
düştüğüm yer
düşlediğimden ne kadar uzak
sana yakın
uyuyorsun ya şimdi
sırtın açık kalmasın
sarıldım
dudaklarım boynunda yanarken
hangi kelime söndürecek bu ateşi?
kimseler bilmiyor
duyanlar inanmıyor
bir çağ kapanıyor sırtında
yeni bir çağ
kimseye inandırıcı gelmiyor
kapatırken gözlerimi
kokun nasıl da uyuşturuyor aklımı
uyandırıyor aklıma gömdüğüm yaramazlıklarımı
sabahında uyanıyorum onyedi yaşımda
yeniden başlıyorum yaşamaya
yeniden korkuyorum
aşık olmaktan
olduğum yer korktuğuma bu kadar uzakken...