bu aralar acayip dengesizim.mutluyken bir kaç dakika sonra ağlamaklı olabiliyorum.yalnız kalmak isteyip bir kaç dakika sonra yalnızlıktan sıkılıyorum.neden böyleyim,ne oldu bana bilmiyorum ama elifim’i şimdiden çok özledim.o yokken içimdeki boşluk asla dolmuyor.