amerika, almanya ve fransa gibi ülkelerde rapin yaşamış olduğu o
ironik dönüşüm şu an türkiye'de de yaşanmaya başladı, özellikle de son bir kaç yıldır.
i̇lk başlarda amerika'da sokakta başlayan ardından bütün dünyayı saran; sokağı, ezilmişliği, sistemdeki bozuklukları, eşitsizliği, haksızlığı öne çıkaran protest tavır bütün dünyayı sarmış her yerde her sokakta adaletsizlikler, rap yoluyla dinlendirilmeye başlanmıştı. daha sonra rap bir şekilde köşe başında topluma sağlıklı bir şekilde kazandırılmayı bekleyen o kitlenin kendini duyurma amacı olmaktan çıkıp pazarlanabilir bir araç haline gelmeye başladı. pastadaki payı gören repçiler sistemi eleştirmekten çok birbirinin kuyusunu kazmaya başladı biz buna teorik olarak
disstrack diyoruz oysa ki disstrackler sadece sisteme yönelik olmalıydı.
neyse lan konuyu uzatmaya gerek yok kapitalizmin bir pazar olarak gördüğü her eylem, her üretim, her olgu için şu meşhur "görünmez el" mutlaka devreye girer.
la bu sistem marx'ın siluetini 500€'luk banknotlara basmış bir sistem. marx' a bunu yapan türkçe rap'in ırzına geçer amına koyayım.
zamanında sokatanız deyip
gezi olayları için rap yazan o kitle şimdilerde para için, para uyuşturucu ve seks adına şarkı yapar oldu.
ulan üzülürüm üzülürüm ege çubukçu'ya zamanında izin vermediler ona üzülürüm.
rep artık türkiye'de sokağın sesi değil, amerikalı uşakların kliplerde oluşturdukları o hayal dünyasına kanan ergen tayfanın, saçma sapan seks hatun uyuşturucu hayali kurup bu uğurda ortam kovalamanın sesi olmuştur.
rep artık sokağa hitap eden müzikler değil cluplerde çalınıp alkol ve dansa uyum sağlayan bir müziğe dönüştü.
son olarak keşke underground kalsaydı. rapin bana öğrettiği o kadar şey var ki içimdeki vefa duygusunu atamadığımdan nedensiz bir şekilde üzülüyorum.
yoksa bana ne mk.