öyle hırs doluyum ki dünyaya karşı...
bazen hırsımdan dolup taşıyorum, patlamaya hazırlanıyorum ama bu yoğun hırs kitliyor beni hareketsiz kalıyorum.
bende galiba bir insanda olabilecek tüm kötü huylardan biraz biraz var ya.
sürekli kendime ait apır sapır şeyler ayaklarıma dolanıyor. fark ettikçe öfkeleniyorum, öfkelendikçe daha çok zarar veriyorum.
bu, kendini tanımaktan öte kendine düşman olmayı doğuruyor.
günün sonunda dünyaya karşı harekete değer en ufak bir istenç bulamıyorum içimde, çünkü içimi biliyorum.
bir kanalizasyon borusunu temiz suyla yıkamanın anlamsız olduğu sonucuna ulaşıyor bu sonuca ulaşmış olmanın utancıyla yaşıyorum.