asosyal itiraf

hayallerim var ama böyle nasıl güzeller bir bilseniz, hepsini de anlatamıyorum deli derler diye, ki bir parça bahsettiğim zaman bana gülmüşlerdi bu yüzden yavaş yavaş yok oluyorlar sanırım ve elimden hiçbir şey gelmiyor. eğer bu ülkede değil de, yaşam standartları daha yüksek bir yerde yaşıyor olsaydım hayal ettiğim hayatı yaşıyor olurdum. birkaç yıl önce faşistliğe kadar giden bir milliyetçiliğim, vatan sevdam vardı ama şu anda bu ülkeden kaçmak isteyenlerin en ön safında yer aliyorum, emeği geçenlerin ağzına tüküreyim mahvettiniz lan ülkeyi, ne kadar çabalasam da kimseyi uyandıramıyorum koyun sürüsü gibi bir milletimiz var kimse okumuyor, sormuyor, araştırmıyor çılgına dönmek üzereyim düşündükçe kafayı yiyecek gibi oluyorum ama elimden bir şey gelmiyor tutsak hissediyorum kendimi. ülkenin tartıştığı saçma konular canımı çok sıkıyor, karma eğitimi tartışıyoruz lan karma eğitimi. kız ve erkek çocuklar ayrı sınıflarda okullarda okusun isteyenler ile karma olmasını isteyenler birbirine giriyor ulan şu zamanda tartışılacak konu mu bu yahu kağıt fiyatları pahalandı diye artık resmi gazete çıkaramıyoruz şaka gibi ülkeyiz resmen ağlanacak halimize gülüyoruz