i̇çimde bir sıkıntı var ve ağlamak üzereyim. yarın dershanem var ama bu saatte oturdum ağlamamak için çabalıyorum. yazamıyorum, konuşamıyorum, nefes alamıyorum. ben bu hâle nasıl geldim ya, nasıl yeniden çöktüm? bir kuyunun içindeyim ve çıkmak için debelenecek hâlim kalmadı. ben de dahil olmak üzere hayatımdaki her şey sahteymiş gibi hissediyorum. hissettiğim her şey koca bir illüzyon. belki de rüyadayım ve asla uyanamayacağım. psikolojik her sorunumu sınavdan sonraya atmıştım, şimdi bir sene daha ertelemek zorundayım. korkuyorum. çok korkuyorum hem de. çevremdeki insanlara gösterdiğimden çok farklı bir yanım var ve o yanım o kadar korkak ki gizlemek için taktığım o maske üstüme yapıştı. çıkarttığım an kendimle baş başa kalıyorum ve olduğum kişi dahil her şeyden korkuyorum. bende bir şeyler yanlış, biliyorum ve hissediyorum bunu. yanlışları düzeltecek gücüm yok, çabalayacak gücüm yok, kendim olmaya gücüm yok. bitiğim ben. kocaman bir yok oluştan başka bir şey değilim. kocaman bir kara delikten ibaretim.