bir kadının bir erkeğe duyduğu sevginin dışında romantik anlamda ilişkilerin kabul edilmemesi canımı sıkıyor. çok sıkıyor hem de. trans birey ya da eşcinsel olduğu için öldürülen, işten atılan, ailesi tarafından psikologlara sürüklenip ileri seviyede reddedilen kişileri gördükçe sadece ağlayabiliyorum.
neden herkes kendi hayatını yaşayıp diğer insanlara saygı duyamıyor? bir kadının bir kadını sevmesi, bir erkeğin bir erkeği sevmesi, trans bireylerin birilerini sevmesi sizi neden bu kadar ilgilendiriyor, çözebilmiş değilim. i̇ki taraf da birbirini seviyorsa neden bir kalıba takılı kalsınlar ki? sevgi cinsiyetsizdir.
bunların hâlâ aşılmaması çok saçma. size ‘ters’ geliyorsa siz hemcinsinizi sevmek zorunda değilsiniz ki? kimse siz eşcinsel değilsiniz diye sizi öldürmez. üzgünüm ama sizin homoseksüel insanlara alışamadığınız gibi ben de homofobik insanlara alışamıyorum. arkadaşlarımın zor durumda kaldığını görmek ya da eşcinsel olmamama rağmen sırf saygım var, destekliyorum diye hakaret yemek hoş değil.
doğruyu söyleyin, sevgiden mi korkuyorsunuz? i̇nsanlar birbirlerini sevince ya da birbirlerine saygı duyunca üstümüze meteor yağacağı, sonumuzun geleceği mi söylendi size küçükken? böyle mi korkuttular kuzum sizi? korkmayın, yok öyle bir şey. ben de, etrafımdaki çoğu insan gibi, saygı ve sevgi çerçevesinde yaşıyorum. i̇nanın başıma bu konudan gelen bir kötülük olmadı, onların da olmadı. üstümüze henüz meteor düşmediğine göre, bir kerelik saygılı olmayı deneseniz?