saatin bu kadar geç olduğunun farkında değildim. ve 2 saat önce yalandan bi mesaj attım sanırım. gözüme uyku girmedi. kolay mı öyle uyumak? bir dağda yağmur varsa diğeri güneş açar mı? birinin ıslatmışsa yağmur ekinlerini, diğeri verimli olabilir mi? huzur bulabilir mi?
bundan tam 11 ay önce, içinde bulunduğum ayrılmaz bir bütünün diğer parçasını buldum. huzur buldum, aşk buldum. kıskançlık ve korku buldum. zaman zaman öfke de buldum. ama asla keşke demedim, pişmanlığı hiç bulmadım. bi insanın belki de hissedebileceği en kötü şey olan bu duygu, çemberimin sınırlarından geçemedi asla.
asla geçici bi ilişkim olsun istemedim. sevgili bulmak kolaydı. arkadaş bulmak da öyledir, dost bulmak zordur ama. hepsini bir arada bulmaksa hepsinden zor. hele ailem diyebileceğin insanı bulmak... bunun için zor kelimesi bile az kalır. herkes bulamaz, bulabilen de her canı istediğinde bulamaz. şanslıysan 1 defa çıkar ömürde karşına, şanssızsan hiç çıkmaz. eğer 1 kez rastlayabilmişsen, şanslıysan bu kadar, o şansı değerlendirirmek zorundasın.
ben şanslıymışım sözlük, pis dünyaya kapılmadan, diğerlerine karışmadan, kirlenmeden buldum. şanslı olduğumun bilincindeyken buldum. buldum ve bırakmaya da hiç ama hiç niyetim yok.
iyi geceler...