babamın yaşamıma verilen en güzel armağan olduğunu her gün hissediyorum.
seni seviyorum demeyi pek beceremez ama çok güzel hissettirir. senden 250 km uzaktayken bile yanı başında olduğunu bilirsin. her zaman sırtımı yaslarım ona ve o hiç yorulmaz. canımızın ne çektiğini hisseder ve o şeyi ertesi gün önümüzde buluruz. bana verdiği sözleri hiç unutmaz "kızım senle de baraja pikniğe gidemedik." diye geziyor şu sıralar, ben çoktan unutmuştum.
mesela bugün şu şekilde seni seviyorum dedi.
annem marketten alacağım şeyleri saydı. "ohooo şimdiden çok ağır oldu. bu incecik bileklerle nasıl taşıyayım ben? hem dışarısı çok güneşli." diye isyan ettim. babam önce kahkaha attı sonra şunu dedi: "benim güzel kızımın teni yanmasın güneşte. gitmesin."
hafif dalga geçti ama mutlu da etti, değerli de hissettirdi.
ona bakarken bile mutlu hissediyorum, o gülerken ona sevgiyle baktığımı anlıyorum. sen hep benimle ol baba.