ne çok zaman olmuş buralara gelip içimi dokmeyeli. ne çok şey değişti ben uğramadım buralara...
size en kesin, en makul, en gerekli tavsiyeyi vereyim mi? bilmiyorum bir çoğunuzun başına geliyor mu bu? kınadığınız duruma düşmek.
kimi kınasam hayatın bir yanında onun yaşadığının aynısını yaşadım. ve ilk defa bir şeyi kınayıp yaşamak pişmanlık verdi. eski flörtünün en yakın arkadaşına aşık olmak. herşeyi söyleyebilirsiniz bana. zamanında bende çok söyledim... ama gönül fermanına itaat edecek bir ben bir sen yoktu ne yazıkki.
suçlu aramalı mı insan bilmiyorum. bana olan yakın davranışların amacı neydi bilmiorum. ayran gönlümü kandırmak kolay olandı. sende belki denedin bilmiyorum...
olan olmuştu artık. ama tek mahkum ben değildim ona eminim.
bunca zaman hep kendimin korkak olduğunu düşünürken asıl senin korkak olduğunu görmem ayrı bir konu tabii. kaçışın beni uzaklaştırmanın bir bedeli vardı ve ikimizde bunu ödedik. her şeyimizle. ben en yakın arkadaşlarımı kaybettim mesela. sen sana olan güvenimi...
hiç bir insanı bu kadar içten özlediğimi hatırlamıyorum. bana yaptıklarına rağmen unutamamı anlayamıyorum. susmam gerektiği yere gelince susamayışımı dahi.
kim bilir ne zaman öğrenirsin bunları. öğrensen bile artık bir şeylerin değişmeye yüzü var mı muamma. umudum yok ve o denli şefkatim yok. ama galiba tüm korkulara, tüm olanlara, tüm engellere rağmen ilk defa cesurca sevdiğimi hissediyorum. bu yüzden sana ne kadar teşekkür etmeliyim bilmiyorum. gerçi her hafta yanlışlıkla attığın cuma mesajları bile artık gelmiyor. benim teşekkürüm sana buradan zor ulaşır galiba :)
olsun hem sevmeyi, hem sevilmeyi, hem güvenmemeyi en gerçek haliyle bana öğrettiğin için seni bir kere daha seviyorum.