asosyal itiraf

ben bu gece bir kez daha çöktüm. artık bittim. bakın, yorulmanın da ötesi bu. bittim. götüremiyorum artık. hayatı toz pembe yaşamıyorum. yolunda olan hiçbir şey yok ve muhtemelen de olmayacak. i̇nancımı yitirdim. ben artık her gece her şeyin düzelmesi için yalvarmaktan bıktım. her gece ağlayarak uyumaktan, her sabah her şey yolundaymış gibi davranmaktan bıktım. beni tanıyan kime sorsanız dünyanın en mutlu insanı olduğumu söyler ama dışta nasıl hep gülüp eğleniyorsam içten o kadar çürüğüm. düzelmeyecek şeyler var ve ben artık halledemiyorum. biliyorum, daha da ağır şeyler olacak. ama artık biraz molayı hak ediyorum ben ya. sadece bir köşeye büzülüp günlerce ağlamak istiyorum. ya da ne bileyim birinin dizine yatayım da saçlarımı okşayıp geçeceğine dair yalanlar söylesin istiyorum. bir şeyler beni bu gerçeklikten koparsın istiyorum. ağır geliyor şu an çünkü.