nereye yazacağımı bilemedim, boş boş konuşucam biraz şurda.
buraya özel her zamanki ruh halim yavaştan sarmaya başladı.
bugünlerde yine çoğu şeye tahammülüm yok, çoğu şeyden tiksiniyorum.
i̇nsanlardan, dünyevi kaygılarından, bu uğurdaki hilelerinden, bunları normalleştirmelerinden, hiç utanmayıp alenen yapmalarından ve bunları bana da dayatmaya çalışmalarından tiksiniyorum.
midemi bulandırıyor içi boşaltılmış değerleri.
samimiyetsiz hareketleri.
ve tek başıma direnemiyorum.
güçlü olduğum, kalabalık hissettiğim yerden ayrıyım.
burada çok yalnızım.
hem fikirsel hem fiziksel olarak.
en çok da en sevdiklerime patlıyorum.
ait hissedememek çok kötü bir şey.
bunalıyorum.
bulanıyor içim.
kusmak istiyorum.
öyle orta yerde, insanların tam üzerine kusmak istiyorum.