herkesin sigara içen, teşvik eden bir arkadaşı olmuştur. benim de oldu. yükü de ona yükleyemem. parmaklarıma soğuk vururken bir nefes çekmeyi , yarısını rüzgarla paylaşıp uzaklara dalmayı da sevmiştim oysa. hani bu deverin gençlerinin içi hep bir buruktur. "bir daha mı gelicez dünyaya" dedikleri zaman işin bokunu çıkarırlar. ben de öyle yaptım. 1,2 derken bir pakete çıktı 1 ay gibi kısa bir dönemde. belki de yaptığım en büyük ergenlik bu oldu. sigaranın yanışını sevip sigaraya başlamak... i̇şin iyi yanı boks hocam sigara mı kullanıyorsun sen diyince kafama dank etmesi. 1.derece pasif içici bir bünye bir de direkt içmeyi kaldıramamıştı belki. o günün ertesi yarım kalmış pakete bir daha dokunmadım.
geceleri öksürerek uyanan bir babanız olduysa, yokuşu tırmanırken duvara tutunup nefeslenen bir anneniz, eve gelirken çocuğuna bir gün bile oyuncak almayıp her gün sigaraya para yatıran bir babanız olmalı belki de sigarayı bırakmanız için. ya da böyle bir ebeveyn olmak ister miydiniz? bağımlılık yapan her meret gibi uzak olmalısınız fikrimce. ha "ciğer benim sanane" diyorsanız da bir fırt daha çekin o zaman.