boşluk duygusu

bi süredir benimle konuşmaya çalışan birisi var.kendi çapında yakısıklı çocuk aslında ama her zaman sarısın sevmişimdir.o yüzden benim için ortalama bir insandan ileri gidemedi.bir de çocuk benim bi insanda aradıgım özelliklerin o kadar zıttı ki.her gün başka bir kavgada,başka bir olayda.resmen mekan mekan gezip adam dövüyo.benim en büyük hayallerimden biri yurtdışı,çocuğun her boşlukta gitmek istediği yer karabük.bildiğimiz karabük. neyse efendim bu çocugu geçen bir kavganın ortasında gördüm ve o an bi şekilde iletişime geçtik,geçmek zorunda kaldık.ertesi gün kütüphaneye yanıma geldi.ofluyor sürekli,kendisi okumaya dair şeyleri de sevmezmiş.gözümde o kadar kötü bi yerde ki,bomboş gözlerle dinliyorum. ama bir yandan da çocuk o kadar net ki allah allah bende bir kıpırtı oluyor.yok ya falan diyorum sürekli.ama çocugun hödüklükleri hoşuma da gitmeye baslamadı değil.2 gündür bu durumu kabul etmiyordum ki az önce karabükü arastırmaya basladıgımda artık kabullenmek zorunda kaldım. bunların hepsi içimdeki o boşluk duygusundan biliyorum,allahım nolur şu mübarek günde beni kendime getir.iyi bayramlar arkadaslar.