sabahtan beri sokakta çöpün etrafında bir başına dolaşarak beni çok üzen minnoş bir canlı. ne annesi var ne kardeşleri birisi mi getirdi bıraktı anlayamadım. akşam oldu acı acı miyavlamaya başladı. resmen kalbim parçalandı karşısındaki balkonda otururken. düşünsenize miniksiniz, aileniz yok ve hiçbir şey bilmediğiniz bir gezegende yaşıyorsunuz. gittim ılık su ve süt karışımı verdim, çok küçük yavrulara direkt karton kutu süt önerilmiyor diye biliyorum. biraz da pide ufaladım koydum çöpün yanına sütün kokusunu alıp da bulması bile beş dakika sürdü. neyse ki güzelce içti en azından karnı doydu. ama bu kedi kendi kendine nasıl hayatta kalacak bilmiyorum. babamın fobisi olmasa eve alacağım ama o kedi eve girerse babamı hastahaneye götürmek zorunda kalırız muhtemelen. dolap gibi bir şey atmış birisi onun içine girip çıkıyor yuva orayı belledi gibi şimdilik. allah yardımıcısı olsun.