her şeyi çok kafaya takıyorum. ufacık şeyleri büyütüyorum, gönlüme dert ediyorum.
söylemek istediklerimin binde birini bile söyleyemiyorum sırf karşımdakinin kalbi kırılmasın, incinmesin diye. birisinin kalbini kırdıysam o gece uyuyamıyorum.
artık o kadar yoruldum ki haklı da olsam haksız da olsam, tek kelime edecek mecali bulamıyorum kendimde.
artık ağlayamıyorum da, bir damla yaş aksa gözümden birazcık rahatlarım ama o da olmuyor, boğazımda bir yumru ki haftalardır gitmiyor.
koskocaman gökyüzü bana dar geliyor.
derdimi anlatacak gücü de bulamıyorum saatlerce susmak istiyorum, düşünmek istemiyorum, düşündükçe delirecek gibi oluyorum.
sanki bir çukura düşmüşüm de o çukurun etrafında dolanan insanlara sesimi duyuramıyorum.