beklemek

vizontele tuuba'da son sahnede çok güzel anlatılıyor. şöyle bir diyalog; -yazarım sana. -yazma! o zaman, o zaman bekliyor insan. e buraya çok az insan geliyor, çok insan gidiyor, kalan da bekliyor ama bazen çok uzun bekliyor. yani, mesela zannediyorsun ki bir yoldan birisi gelecek -boş uzun bir yol- devamlı ona bakıyorsun sonra kimse gelmiyor. yazma boşver! -ben seni hiç unutmayacağım! linki.