5 yaşında falanım yazmayı yeni öğrendiğim sıralar annem yıllar önce alıp kullanamadığı günlüğünü bana uzatıp "ben başlayamamıştım şimdi sen bununla bir adım at." demişti. o dönem cidden yazmışım bir gün kaybettim zannedip haftalarca yas tuttum ve geçtiğimiz aylarda annem dolabında çıkarıp günlüğümü bana uzattı. meğer dedemin vefatı yüzünden yazdıklarımı sürekli görüp kötü olmayayım diye saklamış, sanırım artık atlatabildiğime inanıyor.