stefan zweig'ın en uzun eseridir. merhamet üzerine yazılmış harika bir romandır. vicdanınızın kontrolünü kaybederseniz dünyanın kötülüğünde içinizin nasıl paramparça olacağına ışık tutar. depresif bir kitaptır.
''...sonradan bu budalalığı düzeltmeye çabaladım. ama insan bozulan bir saatin çarkını alelacele onarmaya kalkışırsa mekanizmayı hepten bozar. beceriksizliğimin nerede bitip kabahatimin nerede başladığını bunca yıl sonra bile kestiremiyorum. sanırım hiçbir zaman da bilemeyeceğim.''
kitabın başlangıcındaki bu cümleler bana çok yabancı gelmişti okuduğum zamanlar. edith'i gören hoffmiller'ı, yani bunları yazan zweig'ı, 23 hazirandan beri çok iyi anlıyorum. mesela mutluluğuna gölge düştüğünü anlattığı bir an içimi ona öylesine bir merhamet, gölge düşmesine neden olan etmenlere de kin, kaplamıştı ki kaç ay geçmiş hala
(#1986993) şunları yazarkenki hisleri net biçimde hissediyorum.
okunması gereken eserlerden biridir bence. türkçe birkaç çevirisi var kitabın isminin, bildiklerimi yazayım ona göre bakarsınız.
(bkz: sabırsız yürek)
(bkz: kalbin sabırsızlığı)
(bkz: merhamet)
(bkz: tehlikeli merhamet)