öncelikle hayırlı geceler pek muhterem sözlükdaşlarım, yoldaşlarım, daşdaşlarım..
birazdan okuyacağınız hikaye %100 yaşanmış olup, şu ana kadarki geçen mevcut hayatım içerisinde yaşadığım en güzel anlardan ilk 10'a girecek bir anımdır. sizlerle paylaşmaktan şeref duyarım..
merak eden için söyleyim; hikayede 20'li yaşlarda bir kadın tarafından nası iyi niyetli tacize uğradım onu anlatıyorum.
designed in asosyal sözlük, made by majezik.
bizim evde çarşamba günleri genel temizlik günleridir. anacığımın izin günü çarşamba olduğu için her hafta o gün tüm evi en ince ayrıntısına kadar beraber temizleriz. yine her zamankinden farksız bir çarşamba sabahına gözümü açmıştım. sabahın daha ilk saatlerinde kahvaltımı dahi yapmadan evimizin tüm odalarının halılarını bendenize bir güzel çırptırmışlardı.
halı çırpmak, toz almak, yerleri silmez, yıkanan perdeleri asmak, koltuk çekmek tamamen benim görevlerim arasında. tüm bu yoğun temizlik furyasının ardından anacığım saat 4 sularında yanıma gelerek pazar alışverişi yapacağımızı söyledi. hafif bıkkın, olanca yorgun ve hayli bitkin bir vaziyette kendisine tamam deyip arabayla pazar yerine intikal ettim.
anacığım beni kendisinin doğurduğunu unutmuş olacak ki anamı ağlatacak düzeyde alışveriş yapıyordu. önüne gelen patatesten, domatesten, elmadan, soğandan ne varsa yüklü malzeme her birinden minimum ikişer kilo alıyordu ve bense tüm bunları kağnı görevini üstlenerek ellerime alıp taşıyordum. kol başına 10'ar kiloyu geçen bu alışverişimiz esnasında parmaklarımdaki o uyuşmayı hissetmemeye başlamıştım zira gerçekten kangren olacaktım.
yaklaşık yarım saat süren pazar alışverişimiz sonunda tam arabaya yönelmiş ve bitiş çizgisine yaklaşmışken anacığımın ''sen burada bekle ben hemen 2 eşorfmana bakacağım'' demesiyle aniden kulağımda binlerce pazarcı sesleri yankılanmaya başlamıştı. olanca sabrım ile olduğum yerde anacığımı beklemeye koyulmuştum lakin dayanacak takatim de pek kalmamıştı.
benim saçımdan çokça huyum vardır muhteremler. ne birisinin ellemesine ne de öyle darma duman durmasına pek dayanamam. tam da bu bekleyiş esnasında alnımın tam ortasının hemen üstündeki küçük bir saç demeti alnıma düşüverdi. o saç demeti benim vücudumda hükmedemediğim nadir yerlerden birisi. zira ne zaman saçımı tarasam o saç demeti ısrarla alnımın ortasına devriliyor.
ellerimdeki poşetleri yere bırakamıyordum saçımı düzeltmek için ama geçen her saniye deli oluyordum bu sıkışıklık durumuna. düşünün ki eliniz kolunuz bağlı ve yüzünüzde bir sinek dolanıyor. ellerimi kullanamayacağımın farkına varıp bu sefer nefesimi kullanarak saçımı üste atacağım düşüncesine kapıldım ve olanca kuvvetimle yanaklarımı şişirip saçıma doğru üflemeye başladım. bir süre sonra başım döndü ve bu taktikten de yıldım. bir iki kez kafamı savurarak denediysem de olmadı :d
üzerimde düz siyah bir uzun kollu tişörtüm vardı, kollarını dirseklerime kadar çekmiştim. artık poşetlerin ağırlığından ellerim kırmızıdan mora çalıyordu işin kötü yanı poşetleri yere bıraksam her yere dağılabilirdi içindekiler. boynumdaki damarlarımın sıkışmışklıktan kabardığını hissedebiliyordum. künyemin tişörtüm arasından baş verdiğini de az çok tahmin ederken gözlerimin de usul usul kızardığını fark edebiliyordum.
derken tam o anda 20'li yaşlarda bir hanımefendi geçti karşıma ve bana bakmaya başladı. odaklandığım tek şey gözleriydi, hafif yeşil gibi lakin çakır renkte bir çift göz tamamiyle beni izliyordu. 2-3 saniye boyunca böyle bakıştıktan sonra dibime girerek hafif alaycı bir bakışla dudağının sol kıvrımındaki gamzelerini bana sunarak ufaktan bir gülüş bıraktı. ardından sol elinin serçe parmağını siper ederek alnıma düşmüş olan saçlarımı usulca aldı ve üste doğru bıraktı. öyle usul usul yapıyordu ki bu hareketi göz kapaklarını kırpış milisaniyesindeki huzuru tadabiliyordum.
normalde olsa saçıma dokunmaya meyledecek biri karşısında hemen kafamı çekecek olan ben öylece kalakalmıştım. sol elini sağ kulağım ve sağ omzum hizasında yavaşça aşağı indirmişti. çakır gözlerini bir an olsun ayırmıyordu gözlerimden.
''erkeklerin de işi zor pazarlarda'' diyiverdi birden.
normal sıradan bir konu hakkında cümlelerce saçmalayabilen ben bu ani cümlesi karşısında Türkçe'yi unutmuştum. zira aklımdan tek bir kelime geçmiyor ve olanca şaşkınlığımla çakır gözleri süzüyordum. şaşkınlığıma bir an olsun son verip usulca yere bakarak gülümsedim ve iki elimi birden usulca havaya kaldırır gibi yapıp 'elden ne gelir ki' ifadesine gelen bir vücut dili cevabı verdim. bu halimi kendisi ayrı bir komik bulup sol omzunu hafif sarsarak güzelce gülümsedi. ve usulca gidiverdi karşımdan.
saniyesinde annem gelerek yanımda bir dünya laf söyledi. ''hangi boy eşortman, hangi renk, tişört alsak mı''.. bir dünya pazar uğultusu ve öylece giden bir çakır kadın. bense olanca şaşkınlığım ile anneme başımı salladım. normalde 3-4 tane tehlikeli kavşaktan geçerek geldiğimiz evimize o arabayı nasıl sürerek geldim hatırlamıyorum.
hissettiğim birkaç şey vardı. ilki beynimin frontal lobunun uyuştuğunu hissedebiliyordum. poşet tutmaktan sızlayan ellerimi hissediyordum ve sürekli gözlerimin önüne gelen o çakır gözlerin bende uyandırdığı duyguyu hissedebiliyordum..
ee ne oldu peki? diyeceksiniz..
vallahi bilmiyorum. sadece o gözler çok güzeldi. ve ben neden o an hiçbir tepki veremedim bilmiyorum. dumanlı birkaç dakikaydı. hafif puslu birkaç huzur parçacığı diyelim..
taciz bunun neresinde ulan? diyeceksiniz.
elim kolum bağlıydı ve benim zaafımdan yararlandı lan kız. taciz tabii. hödükleşmeyin. aynını ben yapsam rörörö olur. hem biraz da click bait yaptım .d.d
öyle işte..
okuyan daşdaşlarıma yoldaşlarıma gelsin madem ))