bi sebepten dolayı kızmış olabilirim ama bu çok saçma bi sebep. yani öyle bi an görünce gerçekten hoşuma gitmedi ama bu normal karşılamam gereken bi şey sanırım, bilmiyorum. sadece alışık değilim bazı şeylere. tabiri caizse kırk yılın başı bi ilişkim oldu onu da elime yüzüme bulaştırmak beni çok korkutuyor. kızmamı gerektirebileceği düşünülebilecek başka bi sebep daha var bugün için ama bu sebep kesinlikle kızmama falan neden olmadı, olmaz. anlayışlı olma konusunda yani anlayışsız değilim bu konu beni korlutmuyor. ama kıskançlık meselesi tam anlamıyla denge işi. böyle yetişmiş bi insan olarak kıskanmamam elde değil zaten fakat tepkilerini göstermekten çekinen biri olarak kıskançlığımı gizlediğim için hiç kıskanmıyormuş gibi de görünmekten korkuyorum. bu yazıyı genel olarak yazdım yani şuan ile çok da bağlantılı sayılmaz.
ben sadece bazen ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum sözlük. dengeleri bozmaktan korkuyorum.