dışardan bakıldığında herkesin yaşamak isteyeceği bir hayat yaşıyorum. başarılı olduğum bir çok konu var, maddi anlamda hiçbir sıkıntı çekmiyorum. etrafım bir çok insanla dolu. ama yine de yalnız hissediyorum, yine de hiç kimseyle içimdekileri paylaşıp konuşamıyorum ve bunu hayatım boyunca da yapamadım. artık içimdekiler de dolup taşacak hale geldi ve buna rağmen içimde kala kala mental olarak beni fazlasıyla etkileyip güçsüz düşürüyor. sürekli bi mide bulantısı ve halsizlik, ciddi anlamda yoruldum artık kaldıramıyorum içten içe çürüyorum sanki ve kimse bunu görmüyor çünkü en yakınımdakiler bile beni hep gülen eğlenen biri olarak biliyor. insanlara karşı olan inancımı da yitiriyorum artık, fazlasıyla kırgın hissediyorum kendimi ve hiçbir şekilde samimi bulmuyorum kimseyi. bu da beni fazlasıyla ümitsizliğe itiyor..
2
aklıma 'yolunda yoldaş olurum
i̇stersen gardaş olurum' şarkı sözü geldi. seni o kadar anlıyorum ki o ka olur yani. :/ - çılgın att 11.04.2018 01:19:51 |#3617560