vallahi normal zamanda pek birşey ifade etmiyor ama şu sıralar ifade ettiği en önemli şey ilgi.
gerçekten insan kendini nasıl hissederse hissetsin birilerinden ilgi bekliyor. kötü hissediyorsa kendini iyi hissetiren iyi hissediyorsa daha da iyi hissettiren bir bağımlılık türü. bir insanın sizin hakkında birşeyler merak etmesi, ne hissettiğinizi düşünmesi, ne hissettiğinizi sorması falan muhteşem birşey. eğer bu mesele olmasa sevgili yapacağım diye bir kızın/erkeğin peşinden hayatının önemli meselelerini kaçıracak şekilde koşmasına düpedüz aptallık derim ama ilgiye olan ihtiyaç herşeyi daha mantıklı kılıyor.
geçtiğimiz aylarda -5-6 ay oluyor- bu insanın ilgiye olan olan ihtiyacına taktım. o yüzden bazen arkadaşlarıma nasılsın diye sordum. "i̇yi yaa" cevabını alır almaz hayır lan öyle değil dedim. gerçek bir nasılsın harbiden nasılsın. o zaman döküldüler normalde bana anlatmayacakları şeyleri. i̇ki cümleyle gösterdiğim ilgi kişileri bambaşka bir hale soktu muazzam vallahi. bir süre sürdürdüm bu işi. sonrasında acaba başka birilerinin de aklına gelir de bana da nasılsın diye sorarlar mı diye düşündüm. ben sormadan kimse sormadı tabi doğal olarak. yaklaşık 1-1.5 senedir falan çok hakiki bir nasılsın duymadım sanırım. bu sebepten ulan bir sevgilim olsa mıydı acaba diye durup durup düşünüyorum. çünkü biri ben konuşurken gerçekten ne anlatmaya çalıştığımı düşünerek dinlemesinden, odak noktasında olmaktan, birinin şakalarıma herkesten fazla gülmesiden, günün saçma sapan bir saatinde mesaj atıp ne yaptığımı merak etmesinden acayip haz duyuyorum.
i̇şte sevgili burda devreye girip bu açığı kapatıyor. belki de ben ilgi manyağı olduğumdan böyle düşünüyorum ne bileyim.