en eski türk geleneklerinden biri olan bahar bayramı (nevruz), baharın gelişiyle doğaya gelen canlanmayı, toprağa ve bitkilere yürüyen yeni yaşamı, bolluk ve bereketi simgeler. toprağın kış mevsiminde yattığı ölüm uykusundan kalkması, ilkyaz ile yeniden dirilişi, türk destanları içinde karşılığını ergenekon'da bulur.
türk milleti yaptığı bir savaşta düşmanları tarafından bozguna uğrar. bu savaştan yalnızca hakanın oğlu, yeğeni ve onların eşleri sağ kurtulur ve sarp dağların arasındaki bir vadiye sığınır. türkler, bu vadiye “ergenekon” adını verirler.
ergenekon’da 400 yıl yaşayan türkler, çoğalır ve artık oraya sığamaz olurlar... vadiden çıkarak, atalarının yurduna yeniden hakim olmak isterler. bütün aramalarına rağmen sarp sıradağların arasından bir geçit bulamazlar. bunun üzerine, bir demir ustası, demirden bir dağı eritip çıkış yolu açabileceğini söyler. ateşler yakılıp demir dağ eritilir ve bir geçit açılır. türklerdeki sevinç dağı taşı çınlatır. yüzyıllar boyunca heybeti gökyüzüyle birleşen, yeryüzünde sınırı olmayan ovalarda yaşayıp gelişen türkler için artık gün yüzüne çıkma ve ata yurda dönme vaktidir. ergenekon’dan “börteçine” adlı bir kurdun yol göstericiliğiyle çıkan türkler düşmanlarını yener ve atalarının yurduna tekrar hakim olurlar.
körükle ateş yakalı,
bakırdan dağı yıkalı,
ergenekon’dan çıkalı,
nevruz, türkün bayramıdır!
ergenekon’dan çıkışımızın 4655. yılı kutlu olsun!
edit:
şarkı da herkese nevruz hediyem olsun.