beşiktaş taraftarının kırdığına kıracağına pişman olduğu rekordur.
şimdi durum şudur ki beşiktaş taraftarı 24 ekim 2007 yılında oynanan beşiktaş liverpool maçında takımının o sene finale kadar yürümüş olan liverpool'u 2-1 yenmesinin coşkusuyla insanlıktan çıkıp 132 desibellik bir sese ulaşmıştır. avrupa futbolunu yöneten
uefa da bunun ölçümünü yapıp haberine taşımıştır. uefa'nın ölçümü kime nasıl yaptırdığıysa belli değildir. fakat uefa'nın keyfinden
beşiktaş'a böyle bir övgü düzmeyeceği beyni olan herkesin anlayacaği bir durum.
neyse şunlar da işin diğer yanlarıdır ki bu olay olana kadar türkiye'nin gündeminde
desibel rekoru diye bir kavram dahi yoktu. beşiktaş taraftarı tüm bunlardan habersiz sadece takımı maç kazanırken sevinip bunların başlamasına sebep oldu.
peki sonra ne oldu? hep olan şey oldu. o amına koduğumun renkli kibri girdi devreye. galatasaray kulübü ne hikmetse elli bin kişilik stadları açıldığı zaman taraftarlarına ''rekor denemesi'' yaptırdı dört sene sonra(yapsanaydınız ya ali samiyen'de :dddd). bunun için de resmi rekor ölçümleri yapan insanları davet ettiler stada. 50k kişiyi stada doldurup megafonlar falan verip aynı anda bağırtıp rekoru kırmaya çalıştılar.
sonuç ne oldu? amacı rekor kırmak olan elleri megafonlu elli bin kişi 131 desibele ulaşabildi. rekordan haberi dahi olmayan otuz bin kişilik beşiktaş taraftarının 132 desibellik ses seviyesine ulaşamadılar.
şimdi bugün olansa bu rekor resmi olarak bizim hani sizin kanıtınız yüzsüzlüğüdür. böyle utanmaz arlanmaz insanlarla aynı nefesi alıyor olmak dahi yüzümü kızartıyor. ya sen yanındaki adam haberi bile olmadan bir şey başardı diye gidip iki kat imkanla ben de bunu başaracağım diyerek deneme yapıyor ve başarısız oluyorsun sonra da çıkıp ben başardım işte senin başardığın ne belli diyorsun. siz ne pislik insanlarsınız ya. amacımız rekor kırmak mıydı da resmi ölçüm yaptıralım amk. desibel ne demek ülkenin yarısı o olaydan sonra öğrendi zaten.
sonra da çıkıp şimdi onlar düşünsün biz sahip çıktık diyorlar :d
sene başı elendikleri östersunds'un adını bilmediğim bir oyuncusu ''cehennem diye geldik ama disneyland çıktı'' diyip gitmişti. on gün evvel elendiğimiz bayern münih'in santraforu
sandro wagner ise maç bittikten sonra sahanın ortasında dört tribüne de şapka çıkarma hareketi yaptı. durum budur. kimi zaman kimi yerlerde iyi atmosferler olabilir ama takımı kötü giderken stadına disneyland dedirtenler trabzon maçında olcay son dakika golünü kaçırınca ağlayarak takımını alkışlayan beşiktaş taraftarına asla ve asla yaklaşamayacaklar.
size bunu politik bir saygı çerçevesinde de söylemiyorum. hiçbiriniz bizim gibi sevmeyi öğrenemeyecek, hissedemeyeceksiniz. bu kadar basit. ne sikimi yerseniz de yiyin gidin tweet atın rekor sahiplenin ya da t-shirt basın. gidin her yerde reklam yapın. hatta yarın bir kere daha allahını seven bağırsın diyip rekor denemesi yapın. bizim içtenliğimize asla ulaşamayacaksınız. çünkü bu tiner en has torbacıda bile yok.