başlığı görünce aklıma ilk gelen şey okula varabilmek için yaşadığım olaylar oldu. okuduğum okul evimize 1,5 km kadar uzaklıktaydı. tabi o zamanlar servis falan yok yürüyerek gidiyoruz okula. ilk 200 metre yürüdükten sonra bir komşumuz vardı. tabi bir de onun sabahın köründe dışarı çıkardığı kazları... ula insafsız karı buradan sana sesleniyorum. o kazların bizi her sabah kovalarken neden onları bir saat daha geç dışarı bırakmıyordun. kazlar bizi ısıracak diye o yoldan geçmek bizim için zulümdü. neyse bu kaz engelini geçtikten sonra bir 300-400 m daha yürüdüğümüzde yolun iki kenarı hafriyat çöplüğü olan bir bölgeye gelirdik. bizi sokak köpekleri karşılardı. aha bizi ısırdı ısıracak diye arkamıza sağımıza solumuza baka baka giderken en büyük engelimizle karşılaşırdık. muzo... mahallenin delisi. herhalde en çok muzo'dan korkardım. çünkü eline taş alır bizi kovalardı. hani onunla uğraştık felan desek neyse ama bizi gördüğü yerde bağırarak kovalardı. ula baktım da şimdi nasıl bir okula gitme süreci geçirmişim. resmen zulüm. her gün bu heyecanları yaşayarak okula varıp bir de ders dinleyeceksin. o zaman ki okula gitme hevesim şimdi olsaymış profesör olurdum herhalde.