asosyal itiraf

bazen şuan olduğu gibi sınırlarımı aşmaktan korkuyorum. ben normal sayılabilecek bir insandım. ara sıra dayanamadığım zamanlar oluyor. belki bazı insanlar gibi ağır şeyler yaşamadım pek. ama sanki o kadar ince biriyim ki ne zorlukla karşılaşırsam karşılaşayım daralıyorum sıkılıyorum. söylemek istediğim konu bu yazıya başlarken yazdığım ilk cümle. sınırlarımı aşmaktan korkuyorum. beni ben yapan normal davranışlar benim için her an değişmek üzere sanki. kendimi ifade edebildim mi bilmiyorum. dışarıdan acayip derecede sakin acayip hareketsiz duygusuz gözüküyorum. ama içim öyle bir afet geçiriyor ki bitmiyor. bir türlü dindiremiyorum o hisleri. hayatım yapmak istediklerimi düşünmekle ve yaptıklarımdan pişman olmakla geçiyor. ben intihar hayali kurarken herkes bana ders çalışmazsam bir bok olamayacağımı söylüyor. hayat sadece ders çalışmaktan ibaret olmamalı ve hiç kimse bunun farkında değil. hayatın güzelliklerini görmek yerine soktumun stresli hayatında giriş yapmak için çırpınıyor herkes. yazacak çok şeyim var dilerseniz devam ederim sonraki günlerde