dert dinlemek kolayken anlatmak neden bu kadar zor?
biraz düşündüm bunu yine de tam bi sonuca varamıyorum.
anlatacak kişi bulmak çok zor karşındaki seni dinlerken ne tepki verebileceğini düşünüyosun, bazen asıl anlatmak istediklerini anlatmaktan vazgeçiyosun sırf tepkisinden çekindiğinden dolayı.
kendine göre çok büyük olan dertler karşındaki için ufak bi olaysa seni kâle almaz bi tavır takınırsa sinirlenirsin dert üstüne dert edinirsin.
dert sandıkların peki gerçekten dert mi?
senin bu zamana kadar yaşadığın en büyük sorun belki bu ama bundan daha kötü olan olaylar var ve bunu farkedince (ya da yaşayınca) o dert puf olup uçuyor.
benim yaptığım ne mi peki?
dertlerimi dert olarak görmekten vazgeçtim. aşkmış okulmuş şuymuş buymuş hepsinden yavaş yavaş vazgeçtim. bi derdim mi var bundan daha kötüsü de olabilirdi diyip çözüp unutmaya çalışıyorum hemen.
ben bunları neden yazdım bilmiyorum okumazsanız da olur dostlar