“...
hazır ellerin bırakmayı öğrenmişken
diyorum, o şiirin yakasını da bıraksan artık.
hem hazır sen de dahil her şey yanlış gidiyorken
internetten indiririz sarılmalarımızı.
unutmayı bilhassa yeni çiftlere öğretiriz. -evet, yeni çiftlere-
daha profesyonelce yaparız mış’larımızı.
böylelikle yanıltmaz bu ısmarlanmış gündem bizi.
bu dekadans, bu kopmuş kıyamet ve kurtuba. diyorum gözlerin gövdem için tank üretmese artık.
hazır sovyetlerin de yeniden kurulması gündemdeyken
mumları ve tankları boşver.
o gün gelince suyu çeşmesinden içeriz.
sıkılınca da
modern ayrılıklardan sipariş ederiz kendimize.
mesela senden bir iftira yaparız, benden inanmak.
böyle çok daha güzel perişan oluyoruz, biliyorsun.
diyorum, ne diyeceğimi unutsam artık.
...”