çocukluğumdan hatırladığım kadarıyla mükemmel bir şeydi ya. özellikle kışın. saat sabah 8-9. bir gıdım kömür kalmış soba 1 derece sıcaklık verecem diye ıkınıyor. dışarıda karla karışık rüzgar kavga olduğunu duyunca camdan atlayan dayı gibi cama asılıyor. tam o anda bir salıveriyorsun, sıcacık. yaza kadar öyle kalmak istersin. fakat o da nesi, en fazla 10-15 dakika sonra o sıcaklık yerini dışarıdan da soğuk bir ısıya bırakır ya, heh işte o anın ben ta anasını avradını sikeyim.
bir de epey tutarsın tutarsın ama uyuyorsundur. her şeyin farkında olsan da kalkamazsın ya hani. en son tutamayıp bir damla çıkar, sonra niagara şelalesi gibi gümbür gümbür gelir ya, en güzel hisse o an mâlik olursun işte. yukarıda anlattığım sıcaklık ve saatlerce tutulan idrarın salınmasının verdiği haz. anlayamazsınız.