i̇zmir’de okurken aileme çok yük olmamak için çalışmak istemiştim.sadece kapalı olduğum için garsonluktan tutun satış elamanlığına kadar bi çok yerden geri çevrildim. hatta bi yerde tam anlaştık derken patronun o kafandakini çalışırken çıkaracaksın değil mi demişti.daha da acı veren şeylerden biri de bir cafede garsonluğa başladıktan 2 hafta sonra beni “ estetik durmadığım” gerekçesiyle işten çıkarmışlardı. ayıp kardeşim be ayıp