ailemle tartıştım. geçenlerde okulu bırakmak istediğimi söylemiştim. o güne kadar okulumla ya da benle ilgilenmezlerdi. şimdi hergün niye okula gitmiyorsun diyorlar. nasıl geçeceksin diyorlar. geçmek istemiyorum başka bir okul/bölüme gideceğim diyorum git iş bul diyorlar.
konuaşacak kimse yoktu bu akşam bir de patladım biraz.
hoşlandığım bir kız var. aylar sonra sonunda tekrar bir şeyler hissediyorum demiştim ama karşılık alamıyorum. geçen gün buna sinirlenip bilgisayar monitörünü yumrukladım ve yenisini alacak param yok. çünkü kykmı da çekemiyorum, kartımı kaybettim. ben şişlide otururken bankam kadıköydeymiş. oraya gitmem lazım.
çıkıp yürüyeyim dedim kulaklığımı geçen ufak kedimin kopardığı geldi aklıma. çıkamadım. ayrıca kedi diyince geçen ağustos ölen kedimin borcunu veremedim hala veterinere.
telefon kullanmaya alışık değilim bu entryi yazarken bile 15 dakika geçti. hatta bunu yazdığım sırada kız mesaj attı. ortam yine biraz iyileşti.
odam leş gibi karanlık. canım çok sıkılıyor. istediğim hiçbir şeye ulaşamıyor, ulaşacak nitelik gösteremiyorum. ruh halim budur.