kitap karakterlerini aşırı benimsediğim için onlarla beraber her duyguyu dibine kadar yaşıyorum. bu çoğu zaman mükemmel olsa da ölüm girince işin içine sanki kendi canımdan birini kaybetmiş gibi üzülüyorum ve asla etkisi geçmiyor. bu gece de birini kaybettim içime öküz oturdu, kolay kolay da kalkmaz.
(bkz: helva yapsana)