size şöyle küçük ama hayatımda dönüm noktası olan ve her hatırlayışta beni kendimden iğrendiren bir olayı anlatayım.ama ilk olarak kendimden bahsedeyim biraz.i̇lkokul çağlarımda genel olarak sessiz sakin biraz da ezilen bir çocuktum.sessizliğime güvenerekten ufak saçma hareketimde üstümden prim yapılması beni delirticek duruma getirmişti.ortaokul yıllarıma geldiğimde dedim ki artık neden sürekli prim yapılan ben olayım ki ben de başkalarıyla dalga geçerek onları saçma sapan küçük düşürmeye çalışarak insanlar arasında bir yere sahip olmayım.bu saçma düşünce ile artık yeni girdiğim ortaokul ortamında saçma salak bir insan rolüne büründüm.ben de sınıfta her önüme gelen sınıf arkadaşımla hocalarımla en ufak bir şey bulunca dalga geçmeye başladım.
neyse olaya geliyim yanlış hatırlamıyorsam 2010 senesi 8. sınıf dershanedeyim gene laçka aptal insanlık rolüne devam.bize o zaman sürekli deneme yapıyolardı aptalca bir yarış ortamı vardı.bu denemelerde de ilk 20 ye girene özel bir sınav yapılıyordu.gene bir gün şu sınava girenlerin olduğu listeyi astılar.listede de 5 6 kişi fazladan yazmışlardı.sonra orada bi kız vardı (ders anlamında biraz daha az başarılı-ama sadece ders-) böyle seviniyordu sınava giriyorum diye.ben de illa bozucam ya boş yapıcam ya aptal aptal gittim kızın yanına az gelişmiş bir insandan beklenicek gibi " aa sen nasıl girebildin sınava hahaha baban torpil yaptı kesin hahaha" diye saçma bir cümle kurdum.i̇lk kız bi durdu gözleri dolu dolu oldu döndü bana "benim babam yok ki" dedi.kız bunu diyince ben bi anda o ilkokuldan ortaokula geçişte yaşadığım iğrenç dönüşümü anımsadım ve kendimden tiksinmeye başladım.dedim ben kimim lan kimim iki üç kişiye kendimi beğendirecem diye başka birinin gözyaşlarına sebebiyet veriyorum acılarını hatırlatıyorum.o olaydan sonra da ben bi sustum aradan 10 seneye yakın vakit geçti ne zaman birine bir şey diyecek olsam 10 defa düşünürüm acaba bu dediğim ona başka bir şeyi anımsatıp incitir mi diye.bu olaydan beridir biri bana sataşsa bile acaba dediğim şey onu üzer mi diye söyleyeceklerimi yutarım.varsın gelip üzsünler, birini üzmektense çok daha iyi bu.bu yazımı da senden çok çok özür dileyerek bitiyorum.özür dilerim.