i̇lkokuldan bağımı koparmadığım tek bir arkadaşım var, birkaçıyla da sosyal medya üzerinden takipleşiyorduk, ısrarım üzerine arkadaşımla beraber yazdık en yakın olduğumuza daha sonrasında üç kişilik bir wp grubu oluşturuldu. bugün görüşüp veya gördüğümüz eski sıra arkadaşlarımızın kulaklarını çınlatalım dedik ve herkes bir şeyler anlatmaya başladı. hilal'in marmara'da hukuk okuduğunu, ikizinin polis olduğunu, kaan'ın üti'li, burak'ın lisede uyuşturucu kullandığını, asya'nın erkeklerden dolayı isminin çıktığını öğrendim. merak ettiğim bir isim vardı da yanlış anlarlar mı bilmiyordum ama sormaya çekindim "ya alp napıyor, nerde okuyor?" diye soramadım. üç yıl platonik olarak takıldığım çocuktan bahsetsem sanki her şeyi anlayacaklardı ve bundan hâlâ korkuyor idim. sonra arkadaş alp var ya diye mesaj attı ben sanıyorum ki alp hayalini gerçekleştirdi pilotaj okuyor diyecek, kalbim hızlandı böyle yazmasını bekliyorum. lise ve üniversite zamanında da binlerce kez aramaya ismini yazmama rağmen ona dair hiçbir şey yoktu internette bu sebepten ötürü çok merak ediyorum, çıldırıyorum.sonra bir mesaj geldi "babası annesini aldatmış, kadın kendini içkiye vermiş ve kanserden ölmüş" diye. gözlerim doldu birden, içimden olamaz hayır, o kadın ölemez diye geçiyorum aynı zamanda çocuğun geçirdiği sıkıntılarını düşünüyorum, kendime gelemiyorum. tek kelime mesaj yazamadım. hala daha inanmak istemiyorum. keşke hiç öğrenmeseydim diyorum hep aklımda mutlu olarak kalsalardı.çok mutlu bir ailesi vardı, çok mutluydu. çok imrenirdim ailesine, annesi çok iyiydi. sevdiğim birini kaybetmenin, platonik de olsa bir zamanlar aynı sırayı paylaştığım insanın o acıları çektiğini bilmek kahrediyor beni. ölmek istedim bugün, o imrendiğim hayatın da bir yalan olduğunu öğrendim.benim artık bir şeylere ümit edecek halim kalmadı. yarınlar için umudumu tükettim. kimseye anlatamıyorum bu olanları buraya bırakıyorum. çok yoruldum sözlük, kaldıramıyorum.