bugün
yenile

    asosyal itiraf

    0
    +
    -entiri.verilen_downvote
    ben umudumu her sabah daha iyi olacak diye kalkıp, her gece daha beter yatarken kaybettim. ardı arkası kesilmedi o berbat saatlerin.
ben artık lütfen bir sonraki sabaha uyanmayayım diyerek kapadım gözlerimi. ‘bunun bir tık üstünü kaldırmaya daha gücüm yok, lütfen bitsin burada.’
olmadı ama. bitmedi. ben yine uyandım. küfürler içinde. daha kötülerini yaşadım.
kötünün derecesi yokmuş onu öğrendim.
daha kötüsü hep varmış. olacakmış.
hiç iyi olmadı.
umut gelmiş geçmiş en boş duyguymuş.
neden böyle olduğunu çözemedim ama. neydi benim suçum da bunca kötülüğü yaşıyordum bilemedim.
çok ufak olduğum vakitlerden beri yaşamın, günlerin benimle ne alıp veremediği vardı bu yaşıma geldim hala anlamadım.
ben yarınlara parlayan gözlerle bakardım. umut doluydu o vakitler içim. i̇yi olacaktım. bitecekti hepsi.
ben önce kendimi sonra etrafımdakileri kurtaracaktım.
bunun olmaması için elinden geleni yaptı herkes, tüm aksilikler beni buldu, tüm sorunlar omuzlarıma yıkıldı.
ben tek tek hepsiyle büyük savaşlar verdim.
bu savaşlardaki ilk kaybım umudum oldu. sonra sevdiklerim.
şimdi de sağlığım.
ben eksilsem de inatla devam ettim savaşmaya.
    ... diğer entiriler ...