bugün kimseyi siklemeyecem artık diye kendi kendime konuşup dalgın dalgın yürürken bir kızın "imdat!, telefonumu çaldı" demesiyle kendime geldim. gaspçı bana karşı koşuyordu. bir yumrukla yere indirdim. telefonu aldım. çok fena benzettim. 6 saat geçmesine rağmen hala elim ağrıyor. kahraman ilan edildim ama dikkatimi birşey çekti. "gittikçe yabancılaşıyoruz.". gaspçı bana gelene kadar 10 tane delikanlının önünden geçti, ben onu yere serdiğimde etrafımızda kalabalık vardı ama kimse bir tokat bile atmaya cesaret edemedi. biz böyle değildik. üzüldüm kızcağıza. şoka girmişti. tabi toplumumuza daha çok üzüldüm. bana dokunmayan yılan bin yaşasın mantığından vazgeçin artık. bugün o kızın başına geldi, yarın annenizin bacınızın başına, unutmayın