periyodik olarak standarttan farklı olarak çikolatanın işe yaramadığı bazı dönemlerden geçiyorum.
bitkinlik, bunalmışlık, hiçbir şeyden zevk alamama hissiyatı eskiye nazaran daha çok konuk olmaya başladı bana.
artık ona özel nevresim takımı alacağım çok yakında gibime geliyor.
bu çok garip hissiyat. hani normal şartlarda insan her zaman bir amaç doğrultusunda koşar. hedefine ulaşmayı arzu eder. kimi için birkaç cm daha kas, kimi için daha fazla kitap, kimi için ise sevdiğine ulaşmak.
bense gündüz vakti kutup yıldızı arıyorum amk.
bir görsem karayı basacağım yelkenler forayı.
ama nerdeee
pusula ezelden kırık.
belki de bu süregelmiş şeyler benim canımı sıkandır. doğ, ağla, püre ye, büyü, konuş, beslenme götür, oku, yaz, okunmuş kalem kullan, kütüphanede sabahla, simit satmamak için diren, kredi notunu öğren, tuzlu kahve iç, inegöl'e git, kütahya'ya git, gecenin bir yarısı hindistan cevizi bul, geceleri sövemeyeceğin bir sese uyan, asansör daha cazip gelsin artık ve sor evladımız ne işle meşguller.
bundan sonra belki de örümcekler ile iyi anlaşırsın. bir kediyle belki de.
çiçek bakarsın belki balkonda. her gün siler sohbet edersin.
başka pencerenin önüne koyarsın belki de bir gün o gittiğinde ve beklersin kapı çalsın diye senin için de.
velhasılı kelam ;
rutinlik bitiriyor beni
gün geçmiyor ki eyce olsun selami.