bugün yine aslında herkeste istisnasız olarak var olduğunu sandığım ama aslında hiç de öyle olmayan pis bir duygumu aktarmaya geldim.
kıskancım.
ama öyle yok efendim sevgilim şunu giymesin, yok şuraya gitmesin şeklinde bayağı kıskançlıktan bahsetmiyorum.
benim de yapabileceğim, ya da benzerini/yakınını/daha iyisini/daha kötüsünü yaptığım her hangi bir şeyi başka birisinin yapabildiğini gördüğüm anda içimde kontrolsüz bir şekilde ortaya çıkan müthiş bir kıskançlık hissi oluşuyor. ama öyle böyle değil resmen kendimden soğuyorum, neye olduğunu bilmediğim bir şeylere, her hangi bir x'e karşı müthiş nefret besliyorum.
kıskançlık, nefret, öfke, tiksinti, tükenmişlik duyguları aynanda ruhumu sarıyor. böyle anlık bir histen bahsediyorum. sonra kırbaçlayarak sandığın içine geri kapatıyorum canavarımı. niye böyle oluyor bilmiyorum.
komik bir replik vardır hani kıskançlığa dair; "keşke benim olsa"
heh işte bende böyle bir his bile olmuyor.
direkt içgüdüsel olarak ortaya çıkan refleksim şu oluyor; "keşke hiç olmasa"
direkt yok olsun yani. ölsün hatta. ne bileyim hiç görmemiş, bilmemiş, duymamış olayım.
amk bazen bir kitap okuyorum. o kadar harika bir kitap ki mest oluyorum. ama bir yerden sonra, amına koyim millet neler neler yapıyor diyorum kendi kendime.
amk ben çok kötüyüm galiba lan.
hem mental olarak hem karakter olarak kötüyüm galiba bilmiyorum.
kendimle yüzleşiyorum çoğu zaman. gelip burada anlatma gereği duymuyorum. fark ettiğim benliğimle yalnız kalıp bende çözmeye çalışıyorum durumu. ya da görmemezlikten geliyorum. utanıyorum hatta. ama galiba bundan sonra anlatacağım. çünkü gizledikçe büyütüyorum bazı defolarımı.
ne bileyim kıskançlık hatta ne kıskançlığı basbaya "haset" duygusu benim utandığım, iğrendiğim bir yönüm sanırım. bu cidden kötü bir duygu. ama bu dillendirmekten daha az çekineceğim basit bir mesele. ne kadarını anlatabilirim. ne kadar dürüst davranabilirim bilmiyorum. ama bu kıskançlık-haset mevzusunu yazıp sökmek istedim nedense.
bunları gizlemek de pek sağlıklı değil gibi geldi nedense. çünkü gizledikçe daha da batmaya başlıyor, daha da çekilmez bir hale geliyor. bir de başkalarına karşı her an yalan söylüyormuşsun gibi bir his oluşuyor sakladıkça, görmezden geldikçe, yok saydıkça.
var işte amına koyim. sen ne kadar görmezden gelsen de dizginlesen de yokmuş gibi davransan da utansan da sıkılsan da hatta kendinden iğrensen de böyle iğrenç bir duyguyla çoğu zaman iç içe yaşıyorsun.
bu çok acıklı bir durum değil mi lan gerçekten?
şey gibi bu; bir adamın pefofilden nefret etmesi, iğrenmesi, kesin olarak içten bir şekilde lanetlemesinin yanı sıra içten içe çocuklara karşı bir cinsel hissinin olduğunu fark etmesi gibi.
çok çaresizce, çok talihsizce, çok acınası, çok acıklı.
ben çok yetersizim lan galiba.