asosyal itiraf

şu aralar acayip intihara meylim var. içimde yolunda gitmeyen bişeyler olduğunu hissediyorum ve bu beni çıldırtmak üzere.. boşluk desen boşluk değil, yeterli bi argüman, geçerli bi sebep, eksikliğini hissettiğim bişeyler de yok. eksik olan benim, yetersiz olan yaşama arzumdan mütevellit mütemadiyen error veren beynim.. geçersiz hamle, hatalı giriş yaptınız diyor bu sikik hayata, sorun sizde değil hayat başlıbaşına manasız bi serüven.. yaşamayı reddetmenin kaçınılmazlığı ve bunu yoğun biçimde yaşamanın ağırlığı altında ezilmek ezilmek ezilmek, yine de bu sonsuz dibe vuruşun altın vuruşla taçlanması için yeterlilik arzetmemesi.. bu korkunç bişey ve hiç adil değil.. içiyorum içiyorum ama kendimi hiç bu kadar aklıbaşında hissetmemiştim. sanki içimde yanlış giden şeyler tüm evrene yayılmış ve herşey tam tersi şeklinde işliyor..