gecenin bir yarısı ve yine en karanlık yerdeyim.. hayatın durduğu benimse konuşmaya, sözlerimi dökmeye başladığım zaman..
öyle anlar gelirki yavaş yavaş hayattan soyutlarsınız kendinizi bir köşeye çekilip tüm bu düzene izleyici kalırsınız sadece hayatı sorgularsınız neden niye burada olduğunuzu, niye yaşadığınızı, ne için bu kurulu düzene uymanız gerektiğini… düşünür düşünür bi cevap bulamazsınız tüm bu sorulara hatta neden bunları düşündüğünüzü size bunları neyin düşündürdüğünü bile düşünürsünüz.. sorgularsınız her şeyi.. i̇yi miyim ?
bu duruma kötüyüm yada iyiyim denilmez araf işte ne iyi ne kötü mutsuz olmakmı hiç değil bu bambaşka bir şey..
gecenin bir yarısına kadar uyumayıp düşünüyorsanız ve o içinizdeki ses hep sizinle konuşsuyorsa o iç sesin söylediklerini kaleme almaya karar vermişseniz artık sizde bendensiniz o muhteşem duyguyu tatmışsınız demektir..