insanın en başta öğrenmesi gereken şeylerden biri de kendiyle yaşamayı öğrenmek bence.her geçen saniye sadece nefes alarak geçmiyor malesef.mutlu olabilmek için her düşünceni kendine onaylatabilmen veya kendine yedirebilmen gerek yoksa gerçekten dışarıdakilerden önce kendinle yaşaman zorlaşıyor.
zaten bunu beceremediğin zaman dışarıdaki insanlarla yaşamaya başlıyorsun ve onların düşünceleri, kişilikleriyle kendine bir kalkan yapıyorsun.bu da seni sürekli düşünceleri değişebilen ve köpekbalığının üstündeki parazitler gibi seni dışarıya bağımlı biri yapıyor.bu yüzden arkadaşlarını veya sevgilini kaybettiğinde nefes alamayacak, kendine zarar verebilecek hale geliyorsun.kendinle yaşayabildiğin zaman zaten senin en büyük ihtiyacın kendin oluyor, diğer insanlar sadece tuzu biberin.bunu becerebilmek mutluluktur bence.