bugün @emeklisiirbaz abi ile sivas'ın nacizane otogarında bir kaç saatlik buluşma, 2 bardak çay, 4 dal sigara ve ölçüsüz samimiyette muhabbet için atladım bir otobüse gittim yanına.
bizim burada otobüslerin 2 güzergahı var;
1.si doğrudan şehir içine gidip oradan otogara ulaşıyor.
2.si şehrin dışında kalan üniversiteye gidip öyle otogara ulaşıyor.
takdir edersiniz ki üniversite tarafına giden otobüsün içi hep genç kesim. ben de bu seferlik atlayım gençliğin arasına dedim. abimizin yanına giderken çıkardım kent kartımı bastım bileti geçtim en arka köşeye başladım yolu izlemeye. 20 dakika sonra indim otogarda. aradan 8 saat geçmiş; bundan bi yarım saat önce de instagramdan bir mesaj isteği geldi, hiç tanımadığım alakasız bir hesap. bana, kendi fotoğraflarımı atmaya başladı lakin bu fotoğraflar benim otobüsteyken çekilmiş fotoğraflar.
bir hanımefendi, ben kent kartımı okuturken kartın üstünden ismimi görmüş, öğrenci kartlarında isim soyisim yazıyor, üşenmemiş ismimden soyismimden instagram hesabımı bulmuş ve konuşmak, tanışmak istediğini belirtmek istemiş. i̇nanmazsam diye de o esnada otobüste fotoğraflarımı çekmiş. ulan sen fbı mısın, cıa misin kardeşim gizli gizli fotoğraf çekmek nedir ?
"o otobüste 37 kişi vardı, bunlardan 11 tanesi cam kenarında oturuyordu ama hiçbiri senin gibi dalıp gitmiyordu dışarılara doğru" dedi.
uzun zamandır kendimi hiç böyle garip hissetmemişim lan. hiç tanımadığım, yüzünü bile görmediğim birisi sadece 20 dakikalık otobüs yolculuğunda izlediği kadarıyla, bakışlarımdan hareketlerimden benim neler yaşamış olacağımı teker teker anlattı durdu. yer yer tutturdu, bazen saçmaladı ama ne bileyim, düşünülmek güzel şey.
"o 11 kişiden 10 tanesi kulaklığını takmış müziklerine takılıyorken sen elinde anahtarla ufak oyunlar oynuyordun. belliydi açamadığın kapıların anahtarı vardı elinde, sen de çaresizdin işte"
cümleye bak usta. ne güzel, ne naif bir şey değil mi?
daha çok yazdı, uzun uzun, sadece bi otobüs flörtü hevesi değil ondaki bes belli. benden ona verecek bir şey de yok bunun da farkında. ama dedim ya, değişik hissettirdi işte. takip ediliyormuşsum hissi kapladı bir anda düşüncelerimi.
yüzünü görmedim hiç bu hanımefendinin, görmek de istemiyorum ama allah bilir daha kaç defa aynı otobüste yan yana yol tepeceğiz ve ben her seferinde hiç açamadığım kapıların anahtarları ile ufak oyunlar oynayacağım avucumun içinde; o ise yine benim bakışlarımı süzüp analizler yapmaya çalışacak. yapsın. düşünülmek güzel şey.