atlatamadıkça yalnız kalacaksın diyen arkadaşım haklı çıkıyor gibi. tüm gün tek bir insan evladı yazmamıştı la yarım saat evvele kadar. ben de zaten şu süreci bilenlerden çok bilmeyen birileriyle tanışma peşindeyim de çok sıkıldım bugün.
eskiden çok sağlam dizi izlerdim house'u bir ayda falan bitirmiş insanım misal ama artık onu da yapamıyorum ayrıca. 3,5 aydır dizi izleyemiyordum kafamı toparlayamadığım için. dün kafamı verip izlemeye zorladım kendimi yeni bir diziye başlayıp.
naomi watts var diye seçtim hatta diziyle ilgilenemezsem onu izlerim diye. dizi psikolojik çıktı ama ve terapiye maruz kalan hastalardan birisi benim. tamamen aynı ama tek eksiğim onun terkedilmiş olması. her repliğine katılıyorum, diziyi durdurup ''lan bunlar benim cümlelerimdi'' diyorum. işin bok yanı terapisti o herifin o terapilere gelmesine neden olan kızla ilişki yaşamak üzere. terapilerde kızın adama olan ilgisini adamın öldürmesine yönelik direktifler veriyor. benim de derdimi anlattığım biri bana böyle bir kahpelik yaptı mesela. amk dizisi kafamı dağıtsın dedim. sinir, stres, kıskançlıktan kafamı yastığa basıyorum evde dün geceden beridir. herkese yapın da size yardıma muhtaçken gelmiş insanlara yapmayın orospu çocukları. senin de aklını sikeyim sam. kendiminkini de sikeyim.
bakayım başka... başka bi sik yok şimdilik. 3 gündür müzik bile dinlemedim neredeyse. son beş günde toplam 5 şarkı dinlemişimdir.
hatırlamamaya çalışırken ot gibi bir şey oldum. insanlara aynı konuda 5 kere üst üste mesaj atamıyorum.
vizelere gitmedim. geçen sene sınıfta kalmıştım bu sene tekrar alıyorum dersleri ve vizelerimin yarısına gitmedim. evdekiler beni şu an ikinci senemde sanıyor ama ben 3. sınıfa geçmiş olmam gerekirken yine 1. sınıfa başlayacağım.
başka... galiba depresyon başlangıcında falanım. çünkü yataktan asla çıkamıyorum. bütün gün hava sıcak bile olsa yorgan üstümde yatıyorum evde. daha evvel ailemde bu tedavileri görenlere tanıklık ettiğim için kendimi kontrol edebiliyorum ama son zamanlarda olmaması gereken biçimlere evrildi davranışlarım. sanırım psikolojik yardımı bu sefer cidden almam gerekecek önceki sefer ertelemiştim ama.
bakayım başka... hah 4 aydır saç sakalımı kesmiyordum bir şey beklediğim için. oldu saçımı 3 numaraya vurdum. sakalı evde ben keserim dedim eve geldim yine girdim yatağa. 5 gündür kesemedim hala sakalı. cidden aynaya bakınca ben de tırsıyorum kendimden. aslında bugün duş alırken niyetlendim dedim keseyim lan. makinenin şarjı yoktu. o bile üzerime oynuyor amk evinde.
ev diyince hala evde 3 yabancı olarak devam ediyorum. 3 ayrı odada yaşayan 3 kişi. 3 kedi bile ayrılıyor her biri birimize geliyor evde artık. aileme hiçbir şey anlatmamak her haltı kendim çözmeye çalışmak ve hiçbirini çözmeden kümülatif biçimde dertler edinmeye devam etmek iflahımı sikiyor.
hiçbir şey hissedemiyorum şu sıra bir de. dışarı yemek almaya çıktım bugün dönerciye gittiğim sırada karşıdan karşıya geçerken yanlış ışıkta yürümüşüm herifin teki eziyordu beni, durdurdu arabayı ''napıyon amına koduğumun delisi katil mi edeceksin beni'' diye bi kalaylamaya başladı. baktım herife öyle. baya adam anama sövdü ben herifi izledim duymuyordum sanki o an. bindi arabaya siktir olup gitti arkasından baktım bir de.
geçen gün ilkokuldan bi arkadaşımı gördüm. kız baya güzelleşmiş. baktım arkasından falan. 10 yıldan çok oldu baya 1. sınıftan sonra görmedim galiba ama adı madı aklımdaydı. aradım, instagramını buldum. özel mesaj sekmesini açtım yazacaktım içim kaldırmadı. aslına bakarsanız kaldırması gerek sonuçta ''umarım çabuk unutursun'' diyen biriine ''tamam unutacağım'' diye söz verdikten sonra hala bu şekilde kuruntulara katılmak mantıklı iş değil. aklın varsa yoluna bakarsın dedi sonuçta. dün gece bi kıza yanlışlıkla onun adıyla hitap ettim ama mesela sanırım aklım da tükenmiş.
aklıma ne gelirse anlattım umarım itiraf sayılıyordur bunlar amk. boşaltmam lazım diye düşünüyorum. yeter kalanını yarın yazarım.