bu itiraf mıdır, değil midir emin değilim. lakin söylemek istediğim üç beş lafım var. i̇nsanlarla konuşmak benim için git gide sıkıcı hale gelmeye başladı. bu ister yüzyüze olsun, ister telefonla, ister mesajla. ailem dışındaki insanlarla iletişim kurmaya korkar hale geldim. söylediklerim yanlış anlaşılacak mı? birilerine yanlış düşünceler mi aktaracağım? söyleyeceklerim insanların umrunda mı? bu da beni, kendi benliğimle yalnız kalma isteğine doğru itiyor. bazen 5 kişiyle paylaştığım odamda durmak bile nefessiz kalmama yetiyor (ki bu her anlamda nefessiz kalmak) içimi döktüğüm için mutluyum. teşekkürler. sağlıcakla kalın.
1
sen kendi doğrularının peşinden gittikten sonra diğer insanların söylediklerinin ne önemi var? hiçbir zaman herkesi aynı anda mutlu edemezsin. - mavimi 23.10.2017 22:04:32 |#3588092
0
evet bunun farkındayım. ama şöyle bir durum var. i̇nsanlar anladıkları şeylerden memnun olmadıklarında benim de memnun olmamamı istiyorlar. - undine 23.10.2017 22:17:10 |#3588987
0
her şeye bi kulp bulan insanlara kulağını tıkamayı öğrenmelisin. ben bakıyorum söyledikleri mantıklı gibiyse düşünüyorum biraz konuyu. yok saçmalıyorsalar biraz sinirlenip unutuyorum, kafam rahat. hafızanda yer kapladıklarına değmez. - mavimi 23.10.2017 22:24:25 |#3589173